Het verhaal van Samira

“Om alles kon hij opeens boos worden. Alles lag aan mij, ook de dingen die hij deed.”

Als we Samira ontmoeten is ze een 40-jarige alleenstaande moeder met drie minderjarige kinderen. Ze heeft de moed verzameld om aan de bel te trekken voor hulp. Na jaren gekleineerd, onderdrukt en in haar vrijheid beperkt te zijn, is voor haar de maat vol. Haar leven moet veranderen.

De eerste maanden

“In onze cultuur kiezen we niet onze echtgenoot. Dat wordt bepaald door onze familie.” Samira is 27 jaar als ze haar toekomstige man ontmoet. “In eerste instantie vond ik hem aantrekkelijk en keek ik uit naar ons huwelijk”. In de zomer van 2009 was het huwelijksfeest. En in september kwam het bruidspaar terug naar Nederland. “De eerste maanden waren goed. Hij was lief en regelde een mooi huis. Maar hij drong wel aan om ontslag te nemen bij mijn werk.” Bij haar eerste zwangerschap stopte Samira met werken. Ze kon het werk fysiek nog goed aan, maar haar man liet het niet langer meer toe.

Geïsoleerd en mishandeld

Het gedrag van haar man veranderde toen hun jongste zoon werd geboren. Ze kreeg niet de kans om naar buiten te gaan en altijd was iemand bij haar in de buurt. “Als het mooi weer was, zat ik met de kleine in de tuin. Verder dan het tuinhek mochten we niet komen. Hadden we boodschappen nodig? Dan kwam zijn neef het lijstje halen.” Toch ging Samira soms zonder te melden een stuk wandelen met de kinderwagen. Eén keer wachtte haar man hen bij thuiskomst op. “Hij gooide mij op de grond en sloeg precies op de plekken die ik kon maskeren met kleding.”

Het bleef niet bij één keer slaan. Haar man mishandelde Samira geregeld. Ook toen ze zwanger was van haar tweede en derde kind. “Het maakte hem niet uit dat ik zijn kind droeg. Hij dacht niet aan zijn ongeboren kind.” Op een gegeven moment komt haar schoonfamilie langs om al hun spullen in te pakken. Samira en haar kinderen verhuizen naar haar schoonmoeder. “Zo wist mijn man precies wat ik en de kinderen dagelijks deden.”

Eén keer eerder durfde Samira om hulp te vragen. Ze sliep een paar nachten bij haar zus en vertelde haar verhaal. “Mijn zus wilde niet dat ik steeds bij haar kwam, omdat ze wist dat ik weg wilde bij mijn man.” Een paar dagen later bood haar man excuses aan en vertrok Samira weer met hem.

Het geluk was dat Samira begin 2019 werd gebeld door Veilig Thuis. Toch durfde ze haar verhaal niet direct te vertellen. Haar man luisterde mee. Maar in een onbewaakt moment weet ze terug te bellen en deelt haar hele verhaal.

Noodappartement en specialistische hulp

Veilig Huis haalt haar en de kinderen uit huis en plaats ze in een noodappartement. “Ik liep binnen en voelde een last van mijn schouders afglijden”.

Via de gemeente en Veilig Thuis komt Samira in contact met haar vaste begeleider Khalid van Demás plus. Ze spreken dezelfde taal en Samira lucht haar hart. “In het begin vreesde ik voor mijn leven door de gedachte dat mijn man wraak kwam nemen. Het is fijn dat Khalid altijd bereikbaar is.”

Khalid vertelt: “Bij Demás plus hebben we Samira ondersteund in het scheidingstraject. Ze was bang om haar kinderen kwijt te raken. In de begeleidingsgesprekken hebben we uitvoerig haar rechten en plichten uitgelegd. Door Samira in haar eigen kracht te zetten, begon ze weer zelfvertrouwen te krijgen.”

Controle over haar eigen leven

Tijdens het begeleidingstraject werd er veel gewerkt aan de weerbaarheid van Samira. Ze kreeg handvatten die ze kon inzetten tijdens de uitbarstingen en agressieve uitingen van haar man. Dit zorgde dat Samira steeds beter de situatie onder controle kreeg.

“Na jaren van verwaarlozing heb ik tegen mijn inmiddels ex-man ‘nee’ durven zeggen.” vertelt Samira trots. “Khalid en de andere hulpverleners hebben mij door de scheidingsprocedure heen getrokken en ik kon altijd bij ze terecht”.

Samira is nu bezig met het ontwikkelen van de vaardigheden die ze heeft gemist in de tijd dat ze getrouwd was. Ze denkt vaak terug aan haar eerste baantje en wil graag weer werken.